In de wijk St. Pieter te Maastricht komt een bermmonument voor. Een bermmonument is een private gedenkplek in de openbare ruimte.

Meestal treft men de zogenaamde bermmonumenten aan langs een verkeersweg. Op de plek van een dodelijk ongeval wordt door familie en/of de kennissenkring van de verongelukte(n) een herdenkingsteken opgericht. Dit niet altijd met instemming van de wegbeheerder. Gevaarlijke verkeerssituaties kunnen ontstaan wanneer bezoekers van een dergelijk monument onverantwoord stoppen op een (snel)weg of te voet over een snelweg lopen. Door het maaien van de bermen wordt soms onbewust een bermmonument vernield. Zolang een bermmonument veilig bereikbaar is en zichtbaar blijft, zullen de overheden vaak niets ondernemen en het betreffende monument "gedogen". Vandalisme blijft ook bermmonumenten niet bespaard. Respect is een woord wat velen wel te pas en te onpas gebruiken maar niet tonen op momenten dat respect eigenlijk een vanzelfsprekend iets is. Bermmonumenten zijn eigenlijk niet alleen van deze tijd.

In 1777 werden 2 ganzenhoedsters getroffen door de bliksem: Marie-Catherine RENOIR en Anne ZUINEN. De voorbijgangers wordt gevraagd te bidden voor de zielen van de gelovige overleden. Het oude kruis is helaas verdwenen en bevond zich vlakbij de oude brug over het Albertkanaal aan de rand van Lixhe.

Altijd al zijn op plekken waar mensen overleden door ongelukken, moord, oorlogshandeling, terechtstelling, natuurgeweld en dergelijke de overledene(n) herdacht, meestal via een wegkruis of zelfs kapelletje. Collectief worden overledenen als gevolg van onheil vaak herdacht via monumenten of plaquettes. Eén voorbeeld hiervan zijn oorlogsslachtoffers in de breedste zin des woord.

Locatie: ter hoogte van de oude douanepost aan de Lage Kanaaldijk te St. Pieter.

Philippe Chabottier

Philippe_Chabottier / Né.2.12.73-†.17.2.02

Philippe verdronk 17 februari 2002.

Locatie: Lichtenbergweg te St. Pieter.

Voorheen was dit stukje St. Pietersberg afgesloten met hekken en een speelterrein voor de scouting. Er stond een ijzeren kruis waar de verkenners de daggroet en avondgroet brachten. Natuurmonumenten heeft dit kruis afgebroken toen zij het beheer over dit gebied overnam. Natuurmonumenten herplaatste een hardstenen kruis  afkomstig van de Begraafplaats Tongerseweg; 2 keer per jaar zorgt iemand voor een bloemstuk aan dit kruis.

Locatie: hoek Lage Kanaaldijk - Ursulinenweg.

In deze tuin stond een gietijzeren kruis. De herkomst van dit kruis is mij onbekend. Een kind van de vorige bewoners van dit hoekpand reed dit grafkruis in zijn enthousiast spel omver. De bewoners gingen bij een wegkruizenverzamelaar op zoek naar een nieuw kruis, dat werd gevonden en opgeborgen in de kelder. Na een tijdje vond de echtgenote dat haar man dit kruis met een voorstelling van Maria Hemelvaart (Maria-Ten-Hemelopneming, Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaart, feestdag op 15 augustus) maar eens moest herplaatsen in de tuin.

De Lage Kanaaldijk met splitsing Ursulinenweg omtrent 1905. Foto: collectie Dhr. Rob Kamps (†).	Titiaan: de Assumptie (1516-1518).

Het kruis werd door haar echtgenoot, van protestantse huize, over zijn schouder naar de juiste plek gesleept en daar geplaatst. Zijn vrouw had wel plezier in het feit dat haar man onbewust iets had gedaan wat hij vanuit zijn mening over de Katholieke geloofsuitingen niet zo snel spontaan gedaan zou hebben!

Limburgs Dagblad van 19 mei 1998. Pastoor Delahaye zegende twee wegkruisen in op de St. Pietersberg. Een kruis beneden aan de voet van de Ursulinenweg en het andere boven bij de hoeve Lichtenberg. Deze kruisen roepen voorbijgangers op tot devotie en bezinning. Foto: Frits Widdershoven.